‘Zodra mijn zoon 12 wordt mag hij kiezen bij wie hij wil wonen. Waarschijnlijk kiest hij dan voor mij en kunnen we eindelijk naar de andere kant van het land verhuizen. Dan ben ik weer in de buurt van mijn familie en kan hij daar op de middelbare school beginnen.’ Dit soort uitspraken horen wij in de praktijk regelmatig. Of het nu gaat om de hoofdverblijfplaats, de omgangsregeling, de feestdagen of vakanties, veel mensen denken dat kinderen vanaf hun 12e jaar zelf mogen beslissen. Maar dat klopt niet.
Als een kind nog minderjarig is, mogen belangrijke beslissingen over het kind namelijk alleen worden genomen door degene met ouderlijk gezag. Hebben meerdere personen het ouderlijk gezag? Dat moeten zij die beslissingen samen nemen. Om die reden wordt dan ook altijd in het ouderschapsplan opgenomen dat jij en je ex-partner over belangrijke beslissingen (schoolkeuze, medische behandelingen, verhuizingen, etc.) moeten overleggen. Uiteraard kunnen jullie de kinderen wel bij de gesprekken betrekken, op een manier die past bij hun leeftijd en ontwikkeling. Op de website van de Rechtspraak vind je goede tips en suggesties om deze gesprekken op een goede manier te voeren.
Maar de beslissing? Die nemen jij en je ex-partner samen! En komen jullie er samen niet uit? Dan kunnen jullie de rechter vragen om een beslissing te nemen.
Als je er goed over nadenkt, ben je het waarschijnlijk wel met ons eens dat het ook niet wenselijk zou zijn als kinderen vanaf 12 jaar zelf beslissingen mogen nemen. Daarmee kunnen zij namelijk het gevoel krijgen dat zij tussen hun ouders moeten kiezen. Dat is voor niemand goed, vooral niet voor het kind zelf. Hoe dit voelt lees je in deze brief, die is geschreven door een groep kinderen met gescheiden ouders.
Lees ook: Tips voor begeleiding van de kinderen tijdens een scheiding
Het is dus een misverstand dat kinderen van 12 jaar zelf mogen beslissen, bijvoorbeeld waar zij willen gaan wonen of hoe en met wievzij de vakanties en de feestdagen door willen brengen. Waarschijnlijk wordt dit misverstand veroorzaakt doordat kinderen vanaf 12 jaar bij rechtszaken over scheidingen, het ouderlijk gezag, omgang of een ondertoezichtstelling een uitnodiging krijgen voor een zogenaamd kindgesprek: een gesprek met de rechter. Tijdens dit korte en informele gesprek, waar de ouders niet bij aanwezig zijn, mag het kind zijn/haar/diens mening geven over de situatie. Vindt jouw kind dit (te) spannend? Dan mag het er ook voor kiezen om de rechter een brief te sturen.
Dat je kind bij de rechter mag aangeven wat het belangrijk vindt en zijn/haar/diens mening mag geven betekent niet dat de rechter ook beslist wat je kind wil, maar de rechter zal er in de belangenafweging wel rekening mee houden.
Kinderen tot 12 jaar hebben overigens geen recht op een kindgesprek. Maar als ze graag hun mening willen geven, willen rechters daar meestal wel naar luisteren. Ook zij kunnen ervoor kiezen om een brief naar de rechter te sturen.
Als je kind 18 wordt, is het meerderjarig. Vanaf dat moment mag het alle beslissingen zelf nemen.
Heb je hier vragen over? Of kan je hulp gebruiken bij het maken van (nieuwe) afspraken met je ex? Neem dan gerust vrijblijvend contact met ons op. We helpen je graag!